Ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα και ταυτόχρονα από τα πιο σημαντικά! Που βάζουμε τα σκουπίδια που θα ρίξουμε στη χωματερή; Βέβαια αυτή η ερώτηση θα έπρεπε να γίνεται στο τέλος, αφού δηλαδή πρώτα προσπαθήσουμε να μειώσουμε τον όγκο των συσκευασιών και σκουπιδιών μας (Μείωση), αφού προσπαθήσουμε να τους βρούμε δεύτερη και τρίτη … και εκατοστή ζωή χρήσης (Επανάχρηση) και αφού ανακυκλώσουμε τις συσκευασίες και κομποστοποιήσουμε τα οργανικά απορρίμματα (Ανακύκλωση – Κομποστοποίηση), θα έχει μείνει ένα πολύ μικρό κομμάτι απορριμμάτων για πέταμα στη χωματερή (ουσιαστικά μόνο κάποια οργανικά απορρίμματα που δεν μπορούν να κομποστοποιηθούν¸ με την προϋπόθεση επίσης ότι αποφεύγουμε τη χρήση υλικών που δεν ανακυκλώνονται, όπως το φελιζόλ).
Ακούγεται παρανοϊκό για τα δεδομένα της Ελλάδας, κι όμως τα στατιστικά στοιχεία από άλλες χώρες όπως Γερμανία και Σκανδιναβία δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των απορριμάτων (80-90%) ανακυκλώνονται και ένα πολύ μικρό ποσοστό καταλήγει στη χωματερή, σε αντίθεση με την Ελλάδα που σχεδόν συμβαίνει το ανάποδο.
Τι κάνουμε λοιπόν για να αποφύγουμε τη χρήση πλαστικής σακούλας στον κάδο σκουπιδιών μας;
1. είτε προμηθευόμαστε βιο-διασπώμενες σακούλες από άμυλο / starch στα αγγλικά (πατάτας ή καλαμποκιού) οι οποίες πρέπει να είναι 100% κομποστοποιήσιμες σύμφωνα με το ευρωπαϊκό πρότυπο ΕΝ 13432 ή ΕΝ 14995 (ζητήστε από το κατάστημα να σας το δείξουν) ή να έχουν τη σχετική σήμανση που είναι αυτό το εικονίδιο :
2. είτε ‘ντύνουμε’ τον κάδο μας με στρώσεις από εφημερίδες και πετάμε εκεί τα σκουπίδια μας με προσοχή. Το ξέρω ότι ακούγεται περίεργο σύμφωνα με όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι στιγμής, αλλά αν το καλοσκεφτείς πρόκειται για μία πολύ πιο οικολογική επιλογή (ειδικά αν διαβάζεις εφημερίδες, οπότε έτσι τις επαναχρησιμοποιείς). Ας μην ξεχνάμε ότι η εφημερίδα χρειάζεται περίπου 6 εβδομάδες να αποσυντεθεί στο περιβάλλον, ενώ η πλαστική σακούλα από δεκάδες μέχρι εκατοντάδες χρόνια.
Σχετικά τώρα με την πρώτη επιλογή χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί εκτός από τις βιο-διασπώμενες σακούλες, υπάρχουν και οι διασπώμενες που καμιά φορά για λόγους marketing αναφέρονται και ως φωτο-βιοδιασπώμενες ή OXO bio plastic. Οι σακούλες αυτές αποτελούνται από κανονικό, συμβατικό πλαστικό, ΔΕΝ είναι κομποστοποιήσιμες και ΔΕΝ αποσυντίθεται πλήρως όπως οι βιο-διασπώμενες που πληρούν το ευρωπαϊκό πρότυπο ΕΝ 13432. Απλώς περιέχουν κάποιο υλικό διασπαστή (μεταλλικά άλατα όπως νικέλιο και κοβάλτιο στις OXO και d2w στις σακούλες που πουλάνε τα ελληνικά σούπερ-μάρκετ),το οποίο μειώνει τον χρόνο ζωής της σακούλας και την βοηθάει να διασπαστεί σε μικρά κομματάκια. Τα κομματάκια αυτά όμως στη συνέχεια δεν αποσυντίθεται, με αποτέλεσμα να παραμένουν στο περιβάλλον για πάρα πολλά χρόνια, να εκλύουν τοξικές χημικές ενώσεις και να καταλήγουν στα οικοσυστήματα και στην τροφική αλυσίδα, μέσω των ζώων που τα καταπίνουν θεωρώντας ότι είναι τροφή. Διαβάστε αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο oikologos.gr που μπορεί να λύσει αρκετές απορίες, καθώς και το σχετικό λήμμα για τις σακούλες OXO Biodegradable στη Wikipedia.
Αν το ψάξετε στο ίντερνετ θα βρείτε και στην Ελλάδα καταστήματα που πουλούν τις πλήρως κομποστοποιήσιμες βιο-διασπώμενες σακούλες από άμυλο καλαμποκιού, όπως είναι π.χ. η Naturesse στη Θεσσαλονίκη (Κατούνη 3, τηλ. 231 500 5998).
Μπορείτε να επικοινωνήσετε για να σας στείλουν τον κατάλογο με όλη την γκάμα προϊόντων και τις τιμές όπως έκανα κι εγώ!